اگر بپرسند : تو براي آمدن مولايت چه کردي؟چه شرمسار خواهم شد! آه!مي ترسم ديگران بخشوده شوند و مرا با اين ادعاي دوستي نبخشايند!آه!باز هم آه!فدايت شوم! بي تو لحظه هايم همه آه مي کشند!بي تو دوباره هايم همه در حسرت مي سوزند!بي تو واژه هايم وجدان آتش گرفته را مي مانند!اما حتي کو آن لياقت که دار بر دوش کشم!چرا هيچ کس به من تاوان دوستي تو را نمي چشاند؟ چرا در راه تو بين هيچ در و ديواري نمي آزرندم؟چرا سيلي ام نمي زند کسي ؟آه که هيچ کس در چهره ام لياقت عشق نمي بيند!آه!
سلام.با دو مطلب به روزم.اللهم عجل لوليک الفرج...[گل]
